Η Νέα γενιά σχεδιαστών comic στην Ελλάδα: Βαγγέλης Χατζηδάκης – Phat Comicz

Ηταν απόγευμα Σαββάτου και έτρεχα να προλάβω το λεωφορείο, για να προλάβω το μετρό, για να προλάβω το Comicdom 2017 στο κέντρο της Αθήνας. Γινόταν το αδιαχώρητο, πάρα πολλές παρέες έρρεαν ασταμάτητα με κατεύθυνση την Ελληνοαμερικανική Ένωση όπου και θα συναντούσαν τον παράδεισο των κόμικς. Υπήρχε τεράστιος κατάλογος δημιουργών με σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον. Αλλά δεν προλάβαινα να τα δω όλα, ήθελα σίγουρα να βρω τα «Κουραφέλκυθρα» του Αντώνη Βαβαγιάννη και «Phat Comicz» του Βαγγέλη Χατζηδάκη που ήτο και στο ίδιο περίπτερο του SO COMIC. Με κάποια κόμικ τους έχω κλάψει από τα γέλια πραγματικά και έχουν δημιουργήσει ένα blend που ό, τι στυλ και να έχεις αποκλείεται να μη «σε πετύχουν» κάπου. Δύο τελείως διαφορετικά κόμικ όπως και δύο διαφορετικοί δημιουργοί… Που όμως διανύουν παράλληλη πορεία, η οποία έχει αρχίσει να εκτινάσσεται στα social media. Και στους δύο εντοπίζεις ένα ιδιαίτερο χιούμορ, και οι δύο έχουν τόνους μεράκι και όρεξη γι’ αυτό που κάνουν ως νέοι άνθρωποι. Ο Αντώνης έχει μια ιντερνετική εκπομπή «Οι προτελευταίοι» και παίζει στους Empty Frame και ο Βαγγέλης έχει αγάπη με τα Ημισκούμπρια και το stand up comedy… Παρακάτω μας λύνουν κάποιες απορίες που φαντάζομαι όλοι εμείς οι εκτός του χώρου θα θέλαμε λίγο πολύ να ρωτήσουμε. Με καυστικό και Full Phat τρόπο…

[P]: Ξεκινώντας θα θέλαμε να μας συστηθείς. (λίγα λόγια για σένα που μένεις, που μεγάλωσες, αν έβλεπες Power Agers μικρός)
Βαγγέλης Χατζηδάκης του Βαγγέλη. Γιατί δεν έχω μόνο το επίθετο του πατέρα μου, αλλά και το όνομα του! Μπουμ! Κανείς δεν το περίμενε! Ζω στο Ηράκλειο της Κρήτης, την πόλη στην οποία μεγάλωσα αλλά δεν ωρίμασα. Και ούτε πρόκειται όπως φαίνεται. Δοκίμασα να δω Power Agers μια φορά, αλλά μια εκπομπή με μποντιμπίλντερς που γερνάνε δεν μου κέντρισε και τόσο το ενδιαφέρον.

[P]: Πως ξεκίνησε η ιδέα με τα Phat Comicz;
Β.Χ.: Στα 28 μου ξεκίνησα μια εταιρεία πυραμίδ… ε… καθοδικού μάρκετινγκ εννοώ, όπου πραγματευόταν τα ωφέλη του κοπανιστού αέρα. Για μυστήριο λόγο δεν πήγε και πολύ καλά. Και έτσι βρέθηκα στα 33 μου, να θέλω να κάνω πράγματα και να δημιουργήσω, αλλά να έχω μόνο την όρεξη και όχι την ευκαιρία. Και το πήρα πάνω μου. Αγόρασα μια γραφίδα, και αποφάσισα να κάνω κόμικ τα αστεία που λέω τόσα χρόνια και έχω μείνει χωρίς φίλους. Κλαψ…

[P]: Τα κόμικς παίρνουν άμεσα θέση στην επικαιρότητα… Νιώθεις ότι σου δίνεται το βήμα όχι μόνο να σχολιάσεις αλλά και να επηρεάσεις;
Β.Χ.: Σε γενικές γραμμές αποφεύγω να σχολιάσω επικαιρότητα. Ο ένας λόγος είναι πως δεν ακολουθώ και τόσο πολύ τα δρώμενα, και ο άλλος είναι πως υπάρχουν πολλοί σκιτσογράφοι που την σχολιάζουν τόσο καλά που δεν νομίζω πως εγώ προσωπικά έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν θα το κάνω αν κάτι μου κάνει κλικ και έχω κάποια καλή ιδέα. Εννοείται πως μπορεί κανείς να επηρεάσει μέσα από ένα σκίτσο ή μια γελοιογραφία. Στην ουσία μιλάμε για μεταφορά γεγονότων μέσα από την οπτική γωνία κάποιου τρίτου. Αυτό δεν γίνεται ποτέ να είναι αντικειμενικό.

[P]: Καλοσχεδιασμένα σκίτσα ή πετυχημένες ατάκες;
Β.Χ.: Αλήθεια τώρα; Δεν έχεις δει τι φτιάχνω; Θα κάνω ότι δεν θίχτηκα και θα σου πω. Εννοείται πως το ιδανικό είναι στη μέση: Καλό σχέδιο με ενδιαφέρον σενάριο και ατάκες. Αλλά να το θέσω αλλιώς: τα κόμικς είναι σαν μια ταινία σχεδιασμένη σε χαρτί. Σκέψου λοιπόν τι είναι καλύτερο, μια ταινία με υπερφανταστικά CGI αλλά με σενάριο από εμποροπανήγυρη (δηλαδή το 60% των ταινιών που βγαίνουν πλέον), ή μια τίμια ταινία όπου δεν έχει και καμία τρομερή σκηνοθεσία, αλλά σενάριο για μερικά κιλά όσκαρ;

[P]: Πόση ώρα χρειάζεσαι για ένα comic;
Β.Χ.: Στο δικό μου στυλ κόμικς, το παν είναι να σου έρθει η ιδέα. Αυτό είναι το σημαντικό. Μπορεί να πάρει από 5 λεπτά έως μια εβδομάδα! Πάντως από τη στιγμή που έχω την ιδέα στο μυαλό μου, το σκιτσάρισμα παίρνει από μισή έως μια ώρα ανάλογα την ιστορία.

[P]: Βοηθάνε τα social media στη διάδοση της δουλειάς σου, το βιοποριστικό κομμάτι στηρίζεται από αυτά;
Β.Χ.: Τα social media είναι το Α και το Ω για διάδοση και προώθηση δουλειάς όπως της δικής μας. Πριν μερικά χρόνια το να μπορείς να δείχνεις την δουλειά σου δωρεάν σε όλο τον κόσμο ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Τώρα είναι απλά η καθημερινότητα. Για το βιοποριστικό τώρα, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ελάχιστοι είναι οι έλληνες δημιουργοί που ουσιαστικά ζουν από τα κόμικς. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι το κάνουμε επειδή το γουστάρουμε και το ευχαριστιόμαστε! Πάντως ακόμα και έτσι είναι πολύ ευχάριστο το να μπορείς να βγάζεις κάποια έξτρα χρήματα κάνοντας απλώς το χόμπυ σου!

[P]: Τι έχεις κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής, που μπορεί κάποιος να τα αγοράσει;
Β.Χ.: Το 2001 κυκλοφόρησα το CD “18 κλασικά τραγούδια για κλαρίνο και μπαλαλάικα” και “Η πρώτη μου φορολογική δήλωση”. Υποθέτω όμως πως με ρωτάς αποκλειστικά για κόμικς. Το 2016 κυκλοφόρησε το Full Phat όπου έγινε μπέστ σέλερ, αφού η μάνα μου αγόρασε 500 αντίτυπα. Φέτος βγάλαμε το Full Phat 3 (διαβάζεται “τυριά” γιατί έτσι!), το καλύτερο σήκουελ στην ιστορία των σήκουελ! Και οι 2 εκδόσεις έγιναν από την Jemma Press, με την χορηγία της ΙΟΝ Σοκοφρέτα και του socomic.gr (που ο Θεός να τους έχει όλους καλά και να τους ευλογεί) Τα αριστουργήματα αυτά μπορεί να τα βρει όποιος θέλει στο Jemma Store στον Πειραιά, Αλκιβιάδου 138, καθώς και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία τα οποία δεν θα αναφέρω (επειδή δεν τα ξέρω) Α, και στο e-shop της Jemma φυσικά!

[P]: Τα Phat comicz κάνουν δίαιτα για να βγουν στην παραλία;
Β.Χ.: Εννοείται πως όχι! Τα Phat Comicz είναι μια χαρά με την σιλουέτα τους. Αγαπάνε τον εαυτό τους και δεν έχουν κόμπλεξ. Βγαίνουν πάνχοντρα στην παραλία και ψήνονται στον ήλιο σαν ζουμερές πανσέτες. Οι υπόλοιποι κάνουν δίαιτα για να χωράνε στην παραλία με τα Phat Comicz…

[P]: Τι μουσικές ακούς;
Β.Χ.: Η μουσική πάει πάντα ανάλογα με την διάθεση. Θα κινηθούμε από classic rock και μέταλ, θα πάμε σε blues αν το τραβάει η περίσταση, θα παίξει και funk, soul, disco. Οτιδήποτε αρκεί να μου αρέσει και να κολλάει στη στιγμή. Αλλά το σημείο αναφοράς μου θα είναι πάντα η ραπ. Όχι τόσο τα καινούργια κομμάτια. Προτιμώ τα πιο ολντ σκουλ πράγματα (ή νέα πράγματα που θυμίζουν ολντ σκουλ). Και λατρεύω την ελληνική χιουμοριστική χιπ-χοπ σκηνή! Μπορώ να ακούω όλη μέρα Ημισκούμπρια, Σέξπυρ, Μαύρο Ήλο, ΤΡΙ.Π.Α. Κρου! Και το ευχαριστιέμαι! Και αφού το ευχαριστιέμαι, μην σας κάνει εντύπωση αν ακούσετε κάτι σε τέτοιο ύφος από κάποιον που φτιάχνει κόμικς… Δεν μπορώ να πω περισσότερα… KEEP IT PHAT ΛΕΜΕ!