Η προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο και ο ρόλος των γονέων

Της Δέσποινας Χάραρη, ειδικής παιδαγωγού- συμβούλου του κέντρου μελέτης «ο Σπιρτούλης»

Το ξεκίνημα μιας νέας σχολικής χρονιάς είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο τόσο για τους μαθητές κάθε ηλικίας, όσο και για τους γονείς τους. Η ανεμελιά του καλοκαιριού αντικαθίσταται πλέον από νέες υποχρεώσεις και απαιτήσεις που επιβαρύνουν και τις δυο πλευρές. Η ομαλή ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον είναι αυτή την εποχή το ζητούμενο χιλιάδων γονέων και εκπαιδευτικών.

Η προσαρμογή ενός παιδιού στο σχολείο χρειάζεται προετοιμασία και ενθάρρυνση πρωτίστως από το οικογενειακό περιβάλλον.

Το παιδί πρέπει να μάθει να σέβεται το σχολικό χώρο, τους διδάσκοντες και τους συμμαθητές του, ενώ οι γονείς οφείλουν να καθοδηγήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών και να προσαρμοστούν στις ιδιαιτερότητες τους. Τα παιδιά των οποίων οι γονείς ενθαρρύνουν τις προσπάθειες τους, και αποδέχονται τις αποτυχίες τους, είναι παιδιά που είναι καλύτερα προετοιμασμένα και έχουν ομαλότερη ένταξη στο σχολείο.

Για να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους να προσαρμοστούν σε όλη αυτή την αλλαγή θα πρέπει αρχικά να αποδεχτούν ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς του ρυθμούς και να φροντίζουν να επαινούν και να επιβραβεύουν την προσπάθεια του, και όχι μόνο το αποτέλεσμα της.

Κάθε παιδί χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Είναι σημαντικό να επιδιώκουν, οι σχολικές δραστηριότητες- υποχρεώσεις να γίνονται με ευχάριστο τρόπο και μέσω παιχνιδιού. Με τη διαδικασία αυτή το παιδί λαμβάνει το μήνυμα ότι το σχολειό είναι εκτός από αναγκαίο, και δημιουργικό ταυτόχρονα και ότι οι γονείς είναι παρόντες όχι για να επιπλήξουν, αλλά για να βοηθήσουν όπου χρειαστεί.

Δεν είναι πλέον ταμπού να απευθυνθούν οι γονείς σε ειδικούς, εφόσον διαπιστώνουν δυσκολίες του παιδιού σε γενικά θέματα που αφορούν το σχολικό περιβάλλον.

Η κοινωνικοποίηση του παιδιού είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει όχι μόνο στην απόδοση του, αλλά και στη συμπεριφορά του. Αυτή την περίοδο με τις κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις το παιδί έρχεται αντιμέτωπο και με μια νέα καθημερινότητα, τη διαφορετικότητα των συμμαθητών του.

Συχνά παρατηρούμε ότι έχουν να συναναστραφούν παιδιά διαφορετικών χωρών που έχουν άλλη κουλτούρα, άλλη γλώσσα, άλλη θρησκεία και είναι «διαφορετικά». Πολλά παιδιά δυσκολεύονται να κάνουν φίλους από άλλες χώρες. Αυτό οφείλεται και στην συμπεριφορά ορισμένων γονέων οι οποίοι ακόμα κι αν δεν το εκφράζουν, δεν επιθυμούν κάτι τέτοιο.

Οι γονείς επιβάλλεται να διαχειριστούν τέτοιες περιπτώσεις με διακριτικότητα και να κάνουν τα παιδιά τους να καταλάβουν ότι η αποδοχή στο διαφορετικό είναι σεβασμός και απόδειξη πολιτισμού και η επιλογή των φίλων γίνεται με κριτήριο τα κοινά ενδιαφέροντα και όχι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Πως θα ένιωθαν τα παιδιά μας, αν ήταν στη θέση τους;

[wt-tip]Άλλωστε, η προσεκτική επιλογή φίλων από άλλες χώρες δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να ανταλλάξουν στοιχεία κουλτούρας και να γνωρίσουν μέσα τη διαφορετικότητα των συμμαθητών τους έναν άλλο κόσμο![/wt-tip]